- احمدی، محمد، و حاتمینژاد، حسین، و پوراحمد، احمد، و زیاری، کرامتالله، و زنگنه شهرکی، سعید، و پارسیپور، حسن. (۱۳۹۹). بررسی و تحلیل عدالت در سلامت شهری (موردمطالعه: شهر بجنورد)، آمایش جغرافیایی فضا.10(۳۸)،۱۹۶-۱۷۳.
DOI:10.30488/GPS.2021.182562.3037
- ادهمی، عبدالرضا، و اکبرزاده، الهام. (۱۳۹۰). بررسی عوامل فرهنگی مؤثر بر حفظ محیطزیست شهر تهران (مطالعه موردی: مناطق ۵ و ۱۸). جامعهشناسی مطالعات جوانان. 1(۱)، 62-37.
https://www.sid.ir/paper/170183/fa
- اسدی کرم، رخساره. (۱۳۹۷). اثرات زیستمحیطی بر سلامت عمومی، دومین همایش ملی سبک زندگی و سلامت، یزد.
http://cnf.iauyazd.ac.ir/p/Article4_118
- آماده، حمید، و حمیدیان، نداالسادات. (۱۳۹۸). تحلیل رابطه متقابل بین کیفیت محیطزیست، درآمد سرانه و سلامت عمومی در ایران، اقتصاد محیطزیست و منابع طبیعی. ۳(۷)،۶۲-۱.
DOI: 10.22054/EENR.2020.12486
- الیوت، دیوید (۱۳۸۴). انرژی، جامعه و محیط زیست، ترجعه: بهرام معلمی، انتشارات کمیته ملی توسعه پایدار، چاپ اول، تهران.
- حسینزاده، افسانه. (۱۳۹۵). بررسی تأثیر آلودگی بر سلامت با تأکید بر شاخص عملکرد زیستمحیطی در کشورهای با درآمد متوسط به بالا. پایاننامه کارشناسی ارشد. آذربایجان غربی، دانشگاه ارومیه.
- خلعت بری، یلدا، و هرمیداس، داوود، و زارع، علی، و پورهاشمی، سیدعباس. (۱۴۰۰). تحلیل مفاهیم آلودگی و خسارت در حقوق بین الملل محیط زیست، علوم و تکنولوژی محیط زیست. 2۳(5)، ۱۴۱-۱25.
DOI: 10.30495/JEST.2021.9070
- دماری، بهزاد.(۱۳۸۶). مدیریت شهری و سلامت، انتشارات تیسا، چاپ اول، تهران.
- شبیریان، فهیمه. (۱۳۹۱). تحلیل فضایی بیماریهای زنان در شهر تهران با تأکید بر برنامهریزی سلامت شهری. پایاننامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه پیام نور تهران.
- شمسالدینی، علی، و دهقانی، امین، و منوچهری، فاطمه، و ابیزاده، سامان. (۱۳۹۹). ارزیابی پایداری زیستمحیطی و بررسی توزیع فضایی آن در سکونتگاههای روستایی استان کرمانشاه (نمونه مطالعاتی: شهرستان روانسر)، جغرافیا و توسعه. ۱۸(۵۸)،۹۲-۷۵.
DOI: 10.22111/GDIJ.2020.5177
- صدر موسوی، میرستار، و کریمزاده، حسین، و صبوری، رحیمه، و زاد ولی، فاطمه. (۱۳۹۶). بررسی و تحلیل اثرات زیستمحیطی گسترش پراکنده شهری (نمونه موردی: شهر هادی شهر)، برنامهریزی منطقهای. ۷(۲۶)،۱۶۰-۱۴۷.
DOR: 20.1001.1.22516735.1396.7.26.11.6
- عمادالدین، سمیه، و آریانکیا، مصطفی، و باددست، بنفشه. (۱۳۹۸). تحلیل و رتبهبندی سطوح مناطق شهری بر اساس مؤلفهها و شاخصهای ناپایداری محیطزیست شهری با استفاده از مدل تلفیقی SAW و آنتروپی شانون (مطالعه موردی: شهرستانهای استان البرز). آمایش جغرافیایی فضا. ۹(۳۲)، ۲۶۲-۲۴۹.
DOI:10.30488/GPS.2019.91909
- فردین، مینا، و میلانی، علیرضا، و بیرانوند، مسعود، و متین راسخ، مجید. (۱۳۹۹). مطالعه تطبیقی مسئولین آلودهکنندگان جغرافیای انسانی (محیطزیست) نسبت به مرگهای ناشی از آلودگی ایجادشده توسط آنها در حقوق ایران و اسناد بینالمللی. نگرشهای نو در جغرافیای انسانی. ۱۲(۲)،۳۱۹-۲۹۵.
DOR: 20.1001.1.66972251.1399.12.2.16.0
- فیروزی، محمدعلی، و محمدی ده چشمه، مصطفی، و سعیدی، جعفر (۱۳۹۶). ارزیابی شاخصهای ناپایداری زیستمحیطی با تأکید بر آلودگی آب، آلودگی خاک و آلودگی صدا با استفاده روش تحلیل سلسله مراتبی در کلانشهر اهواز. علوم و تکنولوژی محیطزیست. ۱۹(۳)،۸۱-۶۷.
DOI:10.22034/JEST.2017.11070
- قربانی، ساره، و صالحی، اسماعیل، و فریادی، شهرزاد، و جعفری، حمیدرضا. (۱۳۹۸). ارزیابی عدالت محیطزیست در شهر تهران مبتنی بر توزیع فضایی آلودگی هوا و صدا. جغرافیا و پایداری محیط. ۹(۳)،۳۱-۱۹.
DOI: 10.22126/ges.2019.3819.1982
- کامیابی، سعید، و نظری، زهرا، و شعبانی، مریم. (۱۳۹۹). تأثیر مدیریت پسماند بیمارستانی بر کاهش آلودگی زیستمحیطی در شهر اهواز، جغرافیا و روابط انسانی. ۳(۲)، ۲۹۷-۲۷۱.
DOR: 20.1001.1.26453851.1399.3.2.19.6
- کرکهآبادی، زینب، و سید علیان، انسیه، و عبدی، کمیل. (۱۳۹۸). بررسی شاخصهای زیستمحیطی مؤثر بر رضایتمندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی شهری (نمونه مطالعاتی: شهر سمنان). آمایش جغرافیایی فضا. ۹(۳۲)،۲۴۸-۲۳۳.
DOI:10.30488/GPS.2019.91907
- مرکز آمار ایران. (۱۳۹۲). نتایج آمارگیری از گردشگران ملی تابستان ۱۳۹۲، سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور.
- مشاور طرح نقشجهان پارس. (۱۳۹۵). طرح جامع تفصیلی منطقه ۱ و ۳ شهر رشت.
- مهندسان مشاور طرح و کاوش. (1386). طرح جامع شهر رشت. جلد ۸، اداره کل راه و شهرسازی استان گیلان، رشت.
- میرزاده، نادر، و سپهری فر، سیما. (۱۳۹۲). تعامل حق بر محیطزیست سالم و حق بر بهداشت. مطالعات حقوق بشر اسلامی. ۲(۴)،۹۶-۳۷.
http://ensani.ir/file/download/article/20140827124554-9840-21.pdf
- نصرتینژاد، فرهاد، و سراجزاده، سید حسین، و دیهول، منصور. (۱۳۹۹). تبیین جامعهشناختی رفتار زیستمحیطی (مطالعه موردی: شهروندان تهران)، توسعه پایدار محیط جغرافیایی. ۲(۲)،۵۲-۳۳.
DOI:10.52547/sdge.2.2.33
- نوابخش، مهرداد، و صفی، سمیه (۱۳88). بررسی اثرات زیستمحیطی و رشد فیزیکی شهر ملایر. جغرافیای سرزمین. ۶(۳)، ۱۱-۱.
https://sarzamin.srbiau.ac.ir/article_5424.html
- هوشمند فیروزآبادی، حسین، و لطفی، زهرا، و بهرامی، زهره، و سیانی، راضیه. (۱۳۹۹). مسئولیت مدنی ناشی از خسارات زیستمحیطی. حقوق پزشکی. ۱۴(۵۴)، ۲۱۳-۱۸۳.
http://ijmedicallaw.ir/article-1-1051-fa.html
- Boone, C.G; Fragkias, M; Buckley, G.L; Grove, J.M. (2014). A long view of polluting industry and environmental justice in Baltimore. Cities. 36, 41-49.
DOI: 10.1016/j.cities.2013.09.004
- Cole, V.S; Anguelovski, I; Connolly, J.T; Lamarca, M.G; Pulgar, C.P; Shokry, Galia; Triuero-Mas, M. (2021). Examining complex environmental riskscapes in seven neighborhoods in Global North cities. Social Science & Medicine. 227, 1-12.
DOI: 10.1016/j.socscimed.2021.113907
- Davoudi, S; Brooks, E. (2012). Environmental justice and the City: Full Report, Newcastle: Newcastle University, Global Urban Research Unit.
- Emstson, H. (2013). The social production of ecosystem services: A framework for studying environmental justice and ecological complexity in urbanized landscapes. Landscape and Urban Planning. 109 (1), 7-17.
DOI: 10.1016/j.landurbplan.2012.10.005
- Haseeb, M; Kot, S; Hussain, H; Jermsitti, K. (2019). Impact of Economic Growth, Environmental Pollution and Energy Consumption on Health Expenditure and R&D Expenditure of ASEAN Countries, Energies.12 (19), 1-21.
DOI:10.3390/en12193598
- Liu, H; Liu, H; Cheng, Y. (2022). Illustrating the multi-stakeholder perceptions of environmental pollution based on big data: Lessons from China, Regional Sustainability. 3(1), 12-26.
DOI: 10.1016/j.regsus.2022.03.003
- Li, V.O; Han, Y; Lam, J.C; Zhu, Y; Bacon- shone, J. (2018). Air pollution and environmental injustice: Are the socially deprived exposed to more PM2, 5 pollution in Hong Kong?. Environmental Science & policy. 80, 53-61.
- Lu, Z.N; Chen, H; Hao, Y; Wang, J; Song, X; Mok, T.M. (2017). The dynamic relationship between environmental pollution, economic development and public health: evidence from Chin. Cleaner Production. 166,134-147.
DOI: 10.1016/j.jclepro.2017.08.010
- Morandeira, N.S; Castesana, P.S; Cardo, M.V; Salomone, V.N; Vadell, M.V; Rubio, A. (2019). An interdisciplinary approach to assess human health risk in an urban environment: A case study in temperate Argentina. A cell Press journal. 5(10), 1-13.
DOI: 10.1016/j.heliyon.2019.e02555
- Robbins, P. (2014). Cries along the chain of accumulation. Geoforum. 54, 233-235.
DOI: 10.1016/j.geoforum.2012.12.007
- WHO. (2016). World Health Statistics 2016: monitoring health for the SDGS, sustainable development goals. WHO Press: Switzerland.
- World Health Organization. (2014). Ambient Air pollution: A global assessment of exposure and burden of disease. WHO document production service, Geneva, Switzerland.